Płoć jest bardzo odporna na zanieczyszczenie wody i niedostatek tlenu. Dzięki temu potrafi przetrwać różne katastrofy powodowane przez człowieka i jest najpospolitszą rybą naszych wód .
Niedoświadczeni wędkarze mają problemy z odróżnieniem płoci od wzdręgi. Ciało obydwu ryb pokrywają duże łuski, a grzbiety są zielonkawe. Jednak boki płoci charakteryzuje srebrzysty połysk, podczas gdy wzdręgi jest on złotawy. Tęczówka oka płoci jest czerwona, a wzdręgi złota. Oba gatunki tworzą hybrydy.
Narybek i bardzo młode osobniki przez pewien okres żywią się jedynie planktonem, ale z upływem czasu do głównych składników diety włączają glony oraz bezkręgowce, np. ślimaki i larwy owadów, zwłaszcza ochotki. Ulubionym pokarmem dużych płoci są niewielki małże - racicznice i groszówki. Duże okazy, szczególnie krzyżówki płoci i leszcza, mogą być kanibalami i żywić się swoim narybkiem.
Płocie zdecydowanie lepiej czują się w wodach stojących i rzekach o wolnym nurcie. Zamieszkują jednak także szybkie i w miarę głębokie. Natomiast w bystrych płytkich strumieniach nie czują się zbyt dobrze. Płocie cechuje duża odporność , stad tez można je bez szczególnego trudu spotkać nawet w bardzo mocno zanieczyszczonym akwenie.
W niektórych łowiskach płocie nie są narażone na zakusy drapieżników. W tych nienaturalnych warunkach ich populacja może nadmiernie się rozrastać, prowadząc do powstawania bardzo dużych ławic złożonych z małych ryb o maksymalnej wadze dochodzącej do około 15 dekagramów. Skarłowaciałe osobniki można też często spotkać w kwaśnych leśnych jeziorkach, ubogich w pokarm.
W żyznych bogatych w pokarm wodach z dużą liczbą drapieżników. Populację płoci regulują szczupaki, sandacze i okonie. W tego typu wodach jest ich mniej, ale za to znacznie większe. Zazwyczaj płocie osiągają maksymalną wagę po upływie dziesięciu lat. Tempo wzrostu jest uzależnione od ilości dostępnego w danym zbiorniku pokarmu.
Tarło odbywa się na płyciznach w okresie od kwietnia do czerwca. Kleista ikra o żółtawym zabarwieniu przywiera do roślin wodnych i kamieni. Płocie są bardzo płodne co także tłumaczy liczebność tych ryb. Średnio na pół kilograma wagi ciała samicy przypada około 20 tys. jaj. W latach, gdy wiosna jest łagodna, tarło rozpoczyna się dość wcześnie, dzięki czemu więcej młodych osobników przezywa. Takie lata to okres obfitości pokarmu dla drapieżników.
Gorzej jednak, kiedy drapieżników jest mało. Gdyż dochodzi wtedy do zagęszczania stada. Samce w okresie bezpośrednio poprzedzającym tarło wykształcają na głowach biało- szare brodawki wielkości główki od szpilki. Tylko ich obecność pozwala odróżnić samce od samic.
Jak złowić: Spławik lub grunt, delikatny zestaw, mały haczyk, żyłka max 0,15mm. Przynętą może być: ochotka (głównie), pinka, biały robak, gotowane ziarna konopi. branie zdecydowane, hol emocjonujący, gdyż na lekkim zestawie nawet malutka płotka walczy zaciekle. Wymiar ochronny: nie ma Okres ochronny: nie ma
Normy medalowe: złoty - 1,1 kg, srebrny - 0,9 kg,
brązowy - 0,8 kg
Rekord Polski: 2,2 kg
Z A N Ę T Y
Pamiętaj o nęceniu
Sama znajomość ryb nie jest wystarczająca aby je złowić. Należy umiejętnie
zwabić je do miejsca gdzie znajduje się nasz haczyk z przynętą. Tutaj pomożemy Ci dobrać odpowiednią
zanętę, ponieważ zarówno jej skład jak i charakterystyka wody nad którą się znajdujemy jest
bardzo ważna.
Płoć jest bardzo odporna na zanieczyszczenie wody i niedostatek tlenu. Dzięki temu potrafi przetrwać różne katastrofy powodowane przez człowieka i jest najpospolitszą rybą naszych wód .
Niedoświadczeni wędkarze mają problemy z odróżnieniem płoci od wzdręgi. Ciało obydwu ryb pokrywają duże łuski, a grzbiety są zielonkawe. Jednak boki płoci charakteryzuje srebrzysty połysk, podczas gdy wzdręgi jest on złotawy. Tęczówka oka płoci jest czerwona, a wzdręgi złota. Oba gatunki tworzą hybrydy.
Narybek i bardzo młode osobniki przez pewien okres żywią się jedynie planktonem, ale z upływem czasu do głównych składników diety włączają glony oraz bezkręgowce, np. ślimaki i larwy owadów, zwłaszcza ochotki. Ulubionym pokarmem dużych płoci są niewielki małże - racicznice i groszówki. Duże okazy, szczególnie krzyżówki płoci i leszcza, mogą być kanibalami i żywić się swoim narybkiem.
Płocie zdecydowanie lepiej czują się w wodach stojących i rzekach o wolnym nurcie. Zamieszkują jednak także szybkie i w miarę głębokie. Natomiast w bystrych płytkich strumieniach nie czują się zbyt dobrze. Płocie cechuje duża odporność , stad tez można je bez szczególnego trudu spotkać nawet w bardzo mocno zanieczyszczonym akwenie.
W niektórych łowiskach płocie nie są narażone na zakusy drapieżników. W tych nienaturalnych warunkach ich populacja może nadmiernie się rozrastać, prowadząc do powstawania bardzo dużych ławic złożonych z małych ryb o maksymalnej wadze dochodzącej do około 15 dekagramów. Skarłowaciałe osobniki można też często spotkać w kwaśnych leśnych jeziorkach, ubogich w pokarm.
W żyznych bogatych w pokarm wodach z dużą liczbą drapieżników. Populację płoci regulują szczupaki, sandacze i okonie. W tego typu wodach jest ich mniej, ale za to znacznie większe. Zazwyczaj płocie osiągają maksymalną wagę po upływie dziesięciu lat. Tempo wzrostu jest uzależnione od ilości dostępnego w danym zbiorniku pokarmu.
Tarło odbywa się na płyciznach w okresie od kwietnia do czerwca. Kleista ikra o żółtawym zabarwieniu przywiera do roślin wodnych i kamieni. Płocie są bardzo płodne co także tłumaczy liczebność tych ryb. Średnio na pół kilograma wagi ciała samicy przypada około 20 tys. jaj. W latach, gdy wiosna jest łagodna, tarło rozpoczyna się dość wcześnie, dzięki czemu więcej młodych osobników przezywa. Takie lata to okres obfitości pokarmu dla drapieżników.
Gorzej jednak, kiedy drapieżników jest mało. Gdyż dochodzi wtedy do zagęszczania stada. Samce w okresie bezpośrednio poprzedzającym tarło wykształcają na głowach biało- szare brodawki wielkości główki od szpilki. Tylko ich obecność pozwala odróżnić samce od samic. 
Zapraszamy do naszej galerii, gdzie znajdują się nie tylko zdjęcia złowionych przez nas ryb.
Sam możesz również dodać swoje zdjęcia !!!
