Jest jedną z naszych największych ryb słodkowodnych. Wielkość i waleczność szczupaka uczyniła z niego cel wypraw wielu wędkarzy, liczących na połów życia.
Szczupak jest jednym z największych europejskich drapieżników. Dzięki podobnemu do strzały kształtowi ciała nie może być pomylony z żadną inną słodkowodną europejską rybą. Jest doskonale przystosowany do drapieżnego trybu życia. Kamuflujące barwy, doskonały wzrok, opływowy kształt ciała i ułożenie płetw, dzięki którym jego atak jest niesłychanie szybki, to wszystko przyczynia się do łowieckich sukcesów szczupaka.
Szczupak potrafi dobrze się maskować. W zrywach błyskawicznie osiąga olbrzymie prędkości. Dlatego chętnie poluje z zasadzki i prawi nigdy nie ściga swych ofiar. Ukryty wśród roślin czai się do chwili, kiedy błyskawicznym skokiem może dosięgnąć łupu. Szczęki szczupak są niezwykle elastyczne i mogą się szeroko rozwierać. Umożliwia to drapieżcy połykanie w całości nawet sporych ryb. Umiejętność taką ma już nawet mały, kilkunastodniowy szczupaczek, pożerający swoje rodzeństwo, nie różniące się od niego rozmiarami. Szczupak chwyta swą zdobycz w poprzek ciała, a potem ją obraca i zaczyna połykać od strony głowy.
Najważniejszym zmysłem szczupaka, ułatwiającym mu polowanie, jest wzrok. Kiedy jednak warunki nie pozwalają mu korzystać ze wzroku, np. w zmąconej wodzie lub o zmroku, posługuje się bardzo czułym węchem. Umie także lokalizować zdobycz przypominającym w działaniu radar narządem zmysłu, zlokalizowanym w linii nabocznej.
Większość roku szczupaki spędzają w głębokiej wodzie, zazwyczaj od 3 do 10 metrów. Wiosną od ruszenia lodów przemieszczają się na płycizny w celu odbycia tarła. Samice wytwarzają około 35 tys. jaj na każde kilogram masy ciała, tak wiec największe okazy mogą każdej wiosny złożyć ponad pół miliona ziaren ikry. Samice szczupaków są o wiele większe od samców. Osiągają masę 18 i więcej kilogramów, podczas gdy samce rzadko dorastają do 5,5 kg.
Po tarle szczupaki żerują bardzo intensywnie, by odtworzyć siły utracone na produkcję jaj i plemników oraz na tarło. Z reguły ich ofiarami są wtedy inne ryby, wykorzystujące płycizny do tarła, jak okoń lub płoć. Narybek szczupaka w pierwszych dniach życia zjada rozwielitki i inne niewielkie wodne żyjątka. Po kilku tygodniach szczupaczki stają się rozbójnikami i dziesiątkują narybek innych ryb.
Jak złowić: spławik, grunt z martwą lub żywą rybką jako przynęta, lecz głównie spining. Przynęta sztuczka - każdy rodzaj i kolor, nawet do 10cm wielkości. Szczupaka należy szukać niedaleko roślin, korzeni i naturalnych wodnych kryjówek oraz w okolicy drobnicy. Hol bardzo ostrożny, ryba robi tzw. "świecę", czyli wyskakując ponad powierzchnię wody macha pyskiem na boki starając się tym samym wyrzucić zachaczoną przynętę. Wymiar ochronny: 45 cm Okres ochronny: od 1 sycznia do 30 kwietnia Limit połowu: 3 na dobe łącznie z takimi rybami jak: karp, sandacz, boleń, lipień, pstrąg potokowy, amur biały, brzana
Normy medalowe: złoty - 12 kg, srebrny - 10 kg,
brązowy - 8 kg
Rekord Polski: 24,1 kg
Z A N Ę T Y
Pamiętaj o nęceniu
Sama znajomość ryb nie jest wystarczająca aby je złowić. Należy umiejętnie
zwabić je do miejsca gdzie znajduje się nasz haczyk z przynętą. Tutaj pomożemy Ci dobrać odpowiednią
zanętę, ponieważ zarówno jej skład jak i charakterystyka wody nad którą się znajdujemy jest
bardzo ważna.
Jest jedną z naszych największych ryb słodkowodnych. Wielkość i waleczność szczupaka uczyniła z niego cel wypraw wielu wędkarzy, liczących na połów życia.
Szczupak jest jednym z największych europejskich drapieżników. Dzięki podobnemu do strzały kształtowi ciała nie może być pomylony z żadną inną słodkowodną europejską rybą. Jest doskonale przystosowany do drapieżnego trybu życia. Kamuflujące barwy, doskonały wzrok, opływowy kształt ciała i ułożenie płetw, dzięki którym jego atak jest niesłychanie szybki, to wszystko przyczynia się do łowieckich sukcesów szczupaka.
Szczupak potrafi dobrze się maskować. W zrywach błyskawicznie osiąga olbrzymie prędkości. Dlatego chętnie poluje z zasadzki i prawi nigdy nie ściga swych ofiar. Ukryty wśród roślin czai się do chwili, kiedy błyskawicznym skokiem może dosięgnąć łupu. Szczęki szczupak są niezwykle elastyczne i mogą się szeroko rozwierać. Umożliwia to drapieżcy połykanie w całości nawet sporych ryb. Umiejętność taką ma już nawet mały, kilkunastodniowy szczupaczek, pożerający swoje rodzeństwo, nie różniące się od niego rozmiarami. Szczupak chwyta swą zdobycz w poprzek ciała, a potem ją obraca i zaczyna połykać od strony głowy.
Najważniejszym zmysłem szczupaka, ułatwiającym mu polowanie, jest wzrok. Kiedy jednak warunki nie pozwalają mu korzystać ze wzroku, np. w zmąconej wodzie lub o zmroku, posługuje się bardzo czułym węchem. Umie także lokalizować zdobycz przypominającym w działaniu radar narządem zmysłu, zlokalizowanym w linii nabocznej.
Większość roku szczupaki spędzają w głębokiej wodzie, zazwyczaj od 3 do 10 metrów. Wiosną od ruszenia lodów przemieszczają się na płycizny w celu odbycia tarła. Samice wytwarzają około 35 tys. jaj na każde kilogram masy ciała, tak wiec największe okazy mogą każdej wiosny złożyć ponad pół miliona ziaren ikry. Samice szczupaków są o wiele większe od samców. Osiągają masę 18 i więcej kilogramów, podczas gdy samce rzadko dorastają do 5,5 kg.
Po tarle szczupaki żerują bardzo intensywnie, by odtworzyć siły utracone na produkcję jaj i plemników oraz na tarło. Z reguły ich ofiarami są wtedy inne ryby, wykorzystujące płycizny do tarła, jak okoń lub płoć. Narybek szczupaka w pierwszych dniach życia zjada rozwielitki i inne niewielkie wodne żyjątka. Po kilku tygodniach szczupaczki stają się rozbójnikami i dziesiątkują narybek innych ryb. 
Zapraszamy do naszej galerii, gdzie znajdują się nie tylko zdjęcia złowionych przez nas ryb.
Sam możesz również dodać swoje zdjęcia !!!
